Verdiend met geld van partner?

Als er geld van mijn privérekening is gegaan naar de privérekening van mijn partner, heb ik een vordering op hem. So far, so good. Maar stel je voor dat hij van dit geld een beleggingsportefeuille heeft aangekocht en mijn partner blijkt weinig financieel inzicht te hebben gehad?

Of beter … Mijn partner blijkt een financieel genie te zijn en heeft het geld op de beurs binnen de kortste keren kunnen verdubbelen? Hoe regelen we de vergoeding dan onderling?

Beleggingsleer

Op vergoedingsrechten is wettelijk de beleggingsleer van toepassing. Dit betekent dat als een partner met geld van een ander gaat beleggen, het beleggingsrendement voor de ander is. Als ik het geluk heb dat mijn partner een goed rendement maakt met het geld dat hij van mij heeft geleend, dan krijg ik op die vordering een hoog rendement. Maakt mijn partner er een potje van, dan kan ik op de blaren zitten!

Maakt mijn partner er een potje van, dan kan ik op de blaren zitten!

Bij het einde van het huwelijk moeten alle transacties plus de daarbij behorende rendementen – van de twee privévermogens én het gemeenschappelijke vermogen – geanalyseerd worden. Het is niet moeilijk voor te stellen dat dit – ook onder vriendelijke omstandigheden – een heidens karwei wordt!

Nominaliteitsleer

Als je de nominaliteitsleer – dat wil zeggen: vergoeding van een euro voor een euro - wil volgen (in plaats van de beleggingsleer), dan moet dit in huwelijkse voorwaarden worden opgenomen.

Voor ondernemers is het nog complexer: het ondernemingsvermogen dat zij hebben, is in de basis privé. Maar dan ben je er nog niet. De onderneming moet namelijk tijdens het huwelijk een vergoeding voor ‘kennis, vaardigheden en arbeid’ aan de gemeenschap betalen, voor zover een dergelijke vergoeding al niet aan beide echtgenoten is toegekomen. Vergelijk het maar met een jaarlijks verrekenbeding in huwelijkse voorwaarden.

Wat nu als vanuit het privévermogen geïnvesteerd wordt in (bedrijfsmiddelen van) de onderneming? Ook dan kunnen dus onderlinge vorderingen ontstaan waarop in principe de beleggingsleer van toepassing is.

Als een ondernemer zijn onderneming wil beschermen, zijn specifieke huwelijkse voorwaarden onontbeerlijk.

Reeds bestaande huwelijkse voorwaarden

Ook voor 2018 zijn veel stellen onder huwelijkse voorwaarden gehuwd. De meest gangbare huwelijkse voorwaarden zijn de voorwaarden met een verrekenbeding. In dit beding is bepaald dat jaarlijks of aan het einde van het huwelijk het overgespaarde inkomen 50%-50% verdeeld wordt.

Het idee achter veel van deze bedingen is dat het inkomen uit werken of ondernemen net als de zorg voor eventuele kinderen een gezamenlijke verantwoordelijkheid is.

Daar zijn huwelijkse voorwaarden toch niet voor aangegaan?!

Ik durf te stellen dat het overgrote deel van de onder huwelijkse voorwaarden gehuwde stellen niet jaarlijks verrekent. Dat kan ik me levendig voorstellen. Voor echtgenoten die een goede relatie hebben, is een zakelijke benadering van elkaar al moeilijk genoeg.

De bedoeling was juist vaak om het privévermogen van de ene partner te beschermen tegen de andere.

Maar het niet-verrekenen van huwelijkse voorwaarden met een verrekenbeding heeft tot gevolg dat de vermogensgroei van de privévermogens gedeeld moet worden. Daarvoor waren de huwelijkse voorwaarden toch niet aangegaan?! De bedoeling was juist om het privévermogen van de ene partner te beschermen tegen de andere.

Niet functionerende huwelijkse voorwaarden hebben een averechtse werking!